Włóczka Nako

Wróciłam właśnie z Turcji i zaraz napisałam do znajomych, żeby spróbowały włóczki Nako. Były zdziwione, że zamiast o podróży, to ja im od razu o włóczce. No, ale jakby przeżyły to, co ja z włóczką Nako, to by nie były tak zdziwione. Owszem, potem spotkałyśmy się na pogaduchach, jak to nam się często zdarza, ale co to była za frajda. Wszystkie wyposażone we włóczki Nako. W takich warunkach można opowiadać o Turcji. Naprawdę. Mam to już opanowane. My z szydełkami w rękach, włóczka Nako w zasięgu ręki, wino, dobre towarzystwo i wspomnienia z podróży. To jest to.

Mnie przekonują emocje w opisie. Włóczka Nako ma na przykład taki – melancholijne popołudnie. To oczywiście nie jedyny wybór, ale ten przykuł moją uwagę. Korzystam od samego początku z włóczki Nako. Dobieram sobie systematycznie różne jej rodzaje. Dawno mnie już przekonały do siebie. Ale wiecie, jak to jest? Czasami dziergając na szydełku, myśli krążą gdzieś daleko, człowiek robi się nieco melancholijny, coś sobie przypomni, za czymś zatęskni i wtedy trafia na taką włóczkę Nako, która idealnie oddaje twój nastrój. Potem okazuje się, że jest idealna i powstają z niej naprawdę świetne rzeczy.

Wczoraj dowiedziałam się, że mój były ma plan nauczyć się dziergać, bo włóczka Nako nie daje mu spokoju. Ma ją u siebie, bo mu ją wręczyłam na do widzenia. Jeden motek. A teraz słyszę, że będzie dziergał. Włóczka Nako nadaje się dla wszystkich. Nie mówię, że nie. Miała o mnie przypominać, ale żeby zaraz uczyć się na niej? Czy to wypada? Wątpię. Niech sobie włóczkę Nako zostawi, czyli ten prezent ode mnie, a zajmie się czymś innym. Albo niech inne włóczki sobie zamówi. To jest typowe dla niego.

Włóczka Nako, jako prezent dla byłego? Coś w tym jest, widzę, że lubisz dziergać. Masz rację, nie powinno się wykorzystywać prezentów w ten sposób. Też bym była zaskoczona. To tak jak by wziąć od niego kwiat i zanieść na cmentarz. Litości. A włóczka Nako rzeczywiście jest idealna. Mnie najbardziej te kolory inspirują. Jak widzę azuryt w miedzi, albo wiosenne kwiaty, to mam dokładny plan co z nich zrobić. Znajomi zwrócili mi uwagę na kolorystykę włóczek Nako. Dopiero od niedawna z niej korzystam i jest ok.

Ktoś napisał, że włóczka Nako pochodzi z Turcji, a ja muszę powiedzieć, że rzadziej interesuję się skąd pochodzą poszczególne przędze. Bardziej mnie interesuje, jak się układają oczka i czy mam odpowiednie druty do grubości nitek. Pod tym względem muszę powiedzieć, że włóczka Nako mnie nie zawodzi. I nawet gdyby była spod mojej wioski, też bym chętnie korzystała, bo po prostu mam dobre doświadczenia. Rzeczywiście kolorystyka jest spoko, ale ja prawdę mówiąc stawiam jeszcze na akryl. I wtedy mam już wszystko.

Przede wszystkim każdy ma inne upodobania. Dla mnie włóczka Nako właśnie ze względu na dostępne tutaj akrylowe przędze jest ciekawym rozwiązaniem. Jeżeli miałabym komuś polecić sztuczne włókna, to właśnie stawiałabym na te, z których zrobiona jest włóczka Nako. Wiadomo, że włókno do włókna niepodobne. Przędze się różnią od siebie. Próbowałam różnych akryli, ale ten z włóczki Nako najbardziej mi odpowiada. Nie twierdzę, że zaraz wszyscy muszą z niej korzystać. Jeszcze by zabrakło dla mnie ;)

Zawsze jak wiosna jest w pełni, to jestem ciekawa, co ma do zaproponowania włóczka Nako. Bardzo lubię wiosenne kwiaty. To ten zestaw kolorów, który budzi moje największe emocje. Włóczka Nako ma tutaj ciekawy zestaw. Odważny, ale szlachetny. Można właściwie wszystko z niej zrobić. Od sweterków po fajne dodatki na torby, czy do domu. Jak jest wiosna, to musi być kolorowo. dlatego nie wyobrażam sobie, żeby nie towarzyszyła mi o tej porze włóczka Nako. Właśnie wiosna i jesień jest dla mnie idealnym czasem dla niej.

Ostatnio dzwoniła do mnie siostra, pytając, czy włóczka Nako, z której korzystam jest jednolita, czy to mieszana przędza. Chciała spróbować, ale zastanawiała się jeszcze nad konkretną robótką. No mnie przekonuje we włóczce Nako akryl. Jest przyjemny w dotyku i sprawdza się w czasie dziergania. Nigdy nie narzekałam. A siostra pyta, czy jestem pewna. No jak ktoś od lat korzysta z włóczki Nako, to może odpowiedzieć tylko w jeden sposób. Oczywiście, że wiem, co mówię. Przecież własnej siostry bym nie prowadziła na manowce.

Na dzień matki dostałam śliwki w czekoladzie od męża. A dzień później przyszła do mnie zamówiona włóczka Nako w tej właśnie kolorystycznej propozycji. Mówię więc do wszystkich domowników – i na tym polega różnica. Śliwki zjedliśmy i śladu po nich nie ma, a włóczka Nako będzie nam towarzyszyć przez miesiąc. W dodatku o tej samej nazwie. A rodzina na to, że widzieli, jak zamawiałam, więc postanowili mi zrobić niespodziankę w postaci takiej bombonierki. No mówiąc szczerze nie widzę podobieństw poza nazwą. Ale nie będę się przecież o to kłóciła.

Te śliwki to ciekawy motyw. W weekend mieliśmy pokaz robienia na drutach i ktoś właśnie z osób, które brały w nim udział, powiedział, że włóczka Nako jest kolorystycznie ciekawa. Miał ją ze sobą i uczył się na niej swoich pierwszych robótek. O dziwo – wiele osób z kursu przychodziło później do mnie, pytając, gdzie włóczka Nako w tych barwach jest dostępna. W sensie, czy wiem. Tej dziewczyny nie było już na sali, a ja zamawiam w Liloppi, więc wszystkich tam skierowałam. Na drugim kursie, kilka osób miało ją ze sobą. Czasami wystarczy, jak to mówią, iskra.

Czytałam ostatnio o Henryku Walezym i zastanawiałam się, czy włóczka Nako dla Francuzów z okresu odrodzenia, byłaby do zaakceptowania. Wiem, że to dość abstrakcyjne myślenie. Bo chyba mieli inne sprawy na głowie. Ale włóczka Nako i jej kolorystyka wydaje się nikogo nie zostawiłaby obojętnym. Szczególnie, że ten ich król miał słabość do przebieranek i wydaje się, że mógłby zatrudnić na swoim dworze kogoś, kto by mu wydziergał coś ciekawego z włóczki Nako. Chyba, że sam by się tego nauczył. Czytając o nim myślę, że to całkiem możliwe.

To ciekawe. Nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Włóczka Nako też jest moim pierwszym wyborem. To znaczy, że często decydując się na konkretną robótkę, zastanawiam się, czy włóczka Nako będzie się do tego nadawać. Mam podobnie z wieloma innymi rzeczami. Cenię sobie niejednoznaczność kolorystyczną, coś, co mnie zaskoczy, dodatkowo zainspiruje. Wszystko to ma włóczka Nako, ale również – żeby odskoczyć na chwilę od tematu – śmietankowo-czekoladowe lody, albo pistacjowo-orzechowe. Jedno i drugie sprawia mi ogromną radość.

Nie pamiętam już z kim się ostatnio spierałam, ale nie chodziło o dzierganie. Na pewno w tle była włóczka Nako. I że ktoś sobie zamówił i był bardzo zadowolony. Ale potem rozmowa przeszła na dzieci i że chyba one właśnie twierdzą, że kolorystyka jest zbyt melancholijna. W sumie nie jestem teraz pewna, czy dzieci powiedziałaby, że włóczka Nako kojarzy im się z taką romantyczną zadumą. I chyba o to był spór. Czy użytkownik interpretował słowa swoich pociech, czy cytował je dokładnie. Wyszło chyba, że wymyślił tę historię xd

A to ja nie mam aż takich przygód. Włóczka Nako broni się sama pod tym względem. Jakiekolwiek emocje by nie wzbudzała, to trudno by je nazwać smutnymi. Raczej włóczka Nako kojarzy mi się z pewną emocjonalną intensywnością. Czymś, co trudno ot tak po prostu zdefiniować. Chodzi raczej o to, jak się ją odbiera i w jakich kolorach. Tak, bo wydaje mi się, że łatwiej jest spojrzeć na emocje przez pryzmat ich barw. I włóczka Nako jest tutaj dobrym przykładem. Ja tutaj często widzę pewną klasyczną rezerwę, połączoną z niejednoznacznością.